Πρέπει να ξεχωρίσουμε τον καλό μπαμπά από τον καλό σύζυγο. Ο πατέρας δεν είναι καλός μόνο εάν αγαπά τη μητέρα των παιδιών του, τη φροντίζει και ταυτόχρονα δείχνει αγάπη και στα μικρά του και νοιάζεται για αυτά. Τα ίδια τα παιδιά, μέσα στην απλότητα, την αφέλεια και τη γνησιότητά τους δίνουν τον ορισμό του καλού μπαμπά.

• Πιστεύει πάντα στα παιδιά του και τα επιβραβεύει για κάθε μικρό ή μεγάλο βήμα, που κάνουν στη ζωή τους. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα ζητήματα, ο μπαμπάς στηρίζει το παιδί.

• Δεν τον νοιάζει να λερωθεί με τα χώματα, τις λάσπες, την άμμο της θάλασσας, όταν τα παιδιά του το απολαμβάνουν.

• Με κάθε ευκαιρία περνά παραγωγικό χρόνο με το παιδί. Κι όταν οι στιγμές είναι λίγες, θυσιάζει κάτι από την προσωπική ζωή του, για να τις πολλαπλασιάσει.

• Είναι διατεθειμένος να κάνει το «μεγάλο ταξίδι» όσο τα παιδιά μεγαλώνουν και να είναι δίπλα τους, να παρακολουθεί την ανάπτυξή τους, τις ανάγκες τους.

• Είναι και ο ίδιος ένα μεγάλο παιδί, έτοιμος να μπει στο παιχνίδι και να ασχοληθεί με τα παιχνίδια τους.

• Του αρέσει να διαβάζει παραμύθια στα παιδιά του και έχει υπομονή, όταν εκείνα του ζητούν να τους διαβάσει ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια.

• Είναι παρών στη ζωή τους σε κάθε μικρό και ασήμαντο γεγονός, αλλά και στα πιο σύνθετα.

• Μαθαίνει συνεχώς καινούργια πράγματα στο παιδί του. Του μεταφέρει τις γνώσεις του για ζητήματα συμπεριφοράς, καθημερινότητας, οτιδήποτε γνωρίζει κι εκείνος.

• Αναγνωρίζει ότι η ανατροφή ενός παιδιού δεν είναι δουλειά της μητέρας, αλλά από κοινού και των δύο γονιών.

• Αφήνει την κόρη του να του ζωγραφίσει μία καρδούλα στο χέρι, ένα λουλούδι στο πρόσωπο ή ακόμα και τα νύχια του με μανό.

• Δεν ντρέπεται να δείξει τα συναισθήματά του, την αγάπη, τις ανησυχίες του.